Mooi en alleen: Julia, de wonderbaarlijke metgezel - Deel 2 ,

In het eerste deel kleedde Juliet zich stomdronken uit op de trap en de buren stonden op het punt haar op heterdaad en volledig bloot te betrappen; mijn hart stond niet alleen stil...

Ik keek met Juliet enigszins verschrikt naar buiten en slechts één van de mannen had op onze aanwezigheid gelet, hij was verlamd, hij probeerde te negeren wat hij zag om zijn medemens niet te alarmeren. Hij begon toch woedend te worden en begon nerveus sneller te lopen. De anderen kletsten en speelden op hun gemak, en hij hoorde de andere onopgemerkte heer tegen de dame zeggen: "Waar ze boeken verbranden, verbranden ze uiteindelijk ook mensen, zoals de reus van Hendel zei," terwijl de vrouw geïnteresseerd knikte en ze naderden de uitgangsdeur. De kleintjes liepen voorop, en degene die op de hoogte was van het schandaal haastte zich om de deur te openen.

De duizeligheid verteerde ons drieën, zo erg zelfs dat de vader van de familie, die ons had gewaarschuwd, in Juliet die zich helemaal uitsloofde voor haar burendat ik elke ochtend zou kunnen zien, nu met hun kont in de lucht en tieten dansendeen ik, die verantwoordelijk leek voor wie weet welke perversiteit. Maar ik keek naar hen, en in mijn gedachten kwam er plotseling een antwoord, aan de man die achteloos maar plechtig commentaar gaf op de bovengenoemde zin. Het was Heine, dacht ik, en niet Hendel, die de zin had uitgesproken. Ik barstte in explosief lachen uit, ik kon de extase van wat daar gebeurde en wat er met mij gebeurde niet verbergen.

Ik barstte natuurlijk uit elkaar door de brandende en gekke cocktail van sensaties die zich nu al een paar minuten in een duizelingwekkend tempo opstapelden. Mijn satirische gelach maakte iedereen attent op onze aanwezigheid, ik kon niet geloven dat zo'n gedachte op dat moment bij me opkwam, iedereen draaide zich naar ons toe behalve de man die zich al had gerealiseerd dat hij ons niet zou kunnen zien. haar jonge buurman de trap opliep volledig naakt. Toen ik naar Juliet keek, was ze al weggeglipt, vluchtend als een spook, of een gevangene, met haar snelle billen.

Ik kon niet stoppen met lachen als een bezetene, en ik haastte me achter haar aan. Iedereen was enorm geschokt, toonde haar charmes voor iedereen voor een paar momenten. We verstopten ons in de gang op de eerste verdieping waar (tot nu toe) geen licht was. En Juliet zette zich aan de kant in het donker om te lijden voor haar klap, nu ze het vrijer kon doen. Ik moest mijn nerveuze euforie bedaren, het was aan mij om te zien hoe erg ze gewond was geraakt.

Ik was diep geraakt en kon niet geloven dat een dame zo mooi en naakt in het donker Ik wilde niet dat ze pijn leed. Ik wilde niet langer dat ze pijn leed in de wereld, ik wilde haar onderdak geven, en haar beschermen, en waarom haar niet het gekke gedrag ontnemen dat ze had vertoond. Ik wilde haar gelukkig maken, haar geven wat het beste voor haar was, ik moest haar helpen. Tederheid kan je soms van streek maken, ik weet niet of je dat weet, ik in ieder geval wel, het is altijd mijn achilleshiel geweest! Maar ik wilde haar niet in verlegenheid brengen, geen paternalisme meer! dacht ik, dat kon ik me niet veroorloven, ik wist niet eens wie ze was. Maar wat als ze van me hield, was dat wel mogelijk?

Ziet u het niet? Ik was al in het moeras van domheid gevallen, en zelfs de duivel zou me niet helpen om uit dat moeras te ontsnappen, dat is me wel eens overkomen. Er klonk weer gerammel van het slot, maar het leek alleen maar te klinken als de deur van de dichtstbijzijnde buurman die net bezig was de deur te beveiligen en er een slot op te zetten.

Ik naderde de mooie Juliet en boog me voorover, streelde haar haar en probeerde haar benen te inspecteren, ze kreunde van de pijn, die vluchtig was en snel zou verdwijnen, maar zijn sporen had achtergelaten.  

Toen de pijn even later wat minder werd, keek ze me aan met een driedubbel gezicht: een mengeling van medeplichtigheid, schrik en triomf. Ze begon te lachen, vroeg om mijn string en vroeg me wat er met haar kleren gebeurd was. -Wat is er gebeurd?" riep ik uit zonder mijn stem te verheffen, "je hebt het weggegooid" en ik lachte vol bewondering, het meisje fascineerde me.

-Dat weet ik," antwoordde hij, "maar niemand merkte haar val op, niemand was verbaasd haar daar te zien liggen, niemand raapte haar op, hoe kan dat?

Hij stelde uitstekende vragen, hoewel de ruimte groot was en zijn kleren overal hadden kunnen vallen.

-Het is vreemd," merkte ik op, "Maar waar wonen jullie? We blijven hier niet!

-We zouden kunnen," antwoordde hij, en hij hurkte neer in dezelfde houding als ik, terwijl hij een kleine kreet langs zijn been liet gaan. Zijn lichaam in die positie werd duidelijker, zijn sensueel silhouet wond in de duisternis kreeg vorm. Mijn ogen begonnen weer aan het donker te wennen, Ik begon de contouren van haar rondingen te bekijken, tentoongesteld in een eigen gebouw, overgeleverd aan de genade om op elk moment door andere mensen gezien te worden.

Maar het kon haar niet schelen, het ging om mij, ze omhelsde me, maar na enkele ogenblikken duwde ze me met een onschuldige boosaardigheid en ik viel achterover, dat deed pijn, ik ben haar leeftijd niet, en ze ging bovenop me zitten. Ik was volledig aangekleed en zij was zoals ze ter wereld kwam, dat contrast wond me niet alleen op, ik merkte ook hoe ze het er warm van kreeg, hun stromen liepen. Boven mij tegen mijn bobbel begon te schuren; mijn penis die weer stijf was geworden momenten geleden. Ze drukte haar borsten tegen me aan en begon mijn nek te kussen, waarbij ze steeds heftiger over haar nek wreef.. Al snel hield ze op en kuste me teder, alsof ze in overgave op me viel. 

Weer klonk er een deur en in een oogwenk zocht hij zijn deur en probeerde hem te openen. Er kwam een man van ongeveer 60 jaar naar buiten, stinkend naar wijn en stank. Hij rommelde aan de muur om een licht aan te doen. Ik kon het niet geloven, plotseling leken alle lichten te werken, ik stond op en volgde Juliet. Het licht deed het inderdaad en ging aan. Deze man deed deze keer zag ze de naaktheid van haar buurvrouw in haar volheid met een wellustige uitdrukking. bijna abnormaal; verbaasd, ja, maar gedempt door de roes van de wijn en zijn jarenlange dronkenschap. Hij kon nauwelijks praten en flapte eruit "Wat doe je zo naakt, prinses? En we kwamen in Juliets flat.

-Ik kan niet geloven dat Rubén me zo zag, ik kan het niet geloven! Wat een dwaas ben ik, mijn God," riep ze uit. Ze was niet langer geamuseerd door zijn brutaliteit. Ze sprak alsof ze niet wist wat ze deed. Haastig vroeg ze: "Hoe zit het met de string? Waar is de string? 

-Maar ik heb het aan jou gegeven," antwoordde ik, al zelfverzekerd zoals ik mijn hele leven was geweest. 

Ze naderde de voordeur weer en begon hem langzaam te openen. -Nee, wat doe je," zei ik en begon te lachen, ik kon de ontreddering van het meisje dat ik net had ontmoet niet geloven. Ze keek me argwanend aan, opende af en toe de deur om beter te kunnen kijken.. De buurman hoorde in de verte weer praten en deed van schrik snel de deur dicht. -¡Hij nam mijn string! Godverdomme! Ik ben zo'n idioot," riep hij uit, "vergeef me! Ik geloof het niet - ik wist niet wat ik moest zeggen. 

–Ik ben je string kwijtJe haat me, ik doe alles verkeerd," zei ze gefrustreerd en ze begon te snikken. -Nee, maar wat zeg je, het is al goed," zei ik, en weer maakte de tederheid me stom. Ik omhelsde haar, ze was zo teleurgesteld in zichzelf dat ze me niet eens omhelsde.

-Trouwens, het was jouw leven, mijn leven, niet het mijne, het jouwe, je hoeft er niet boos over te zijn." Ik streelde haar hoofd en besloot haar eindelijk te kussen. Om de prachtige kus terug te geven die hij me in het donker op de grond had gegeven voordat we werden onderbroken. Maar ze trok zich gehaast terug, -de string was van jou, niet van mij! Het is degene die jij me gestuurd hebt," zei ze een beetje boos of vermoeid, misschien wel allebei. Ik was ontzettend in de war, maar het begon me steeds duidelijker te worden in wat voor een puinhoop ik mezelf aan het storten was.

Ik begreep al een tijdje niets van wat er aan de hand was, en ik wist niet eens hoe ik de zaak moest beginnen op te helderen. Natuurlijk, ik ga niet liegen, ik was volledig verleid door het sensuele meisje. Toch weerhield iets me ervan om te vragen wat er in hemelsnaam aan de hand was en wie ze was; er was iets wonderlijks aan om zo snel naar beneden te worden gesleurd over de steile, vurige hellingen die Juliet me omhoog duwde.

Het leek alsof ze verder wilde praten over de string die ze verloren had, maar haar gedachten werden onderbroken door de pijn in haar been van de klap die ze had gekregen. Ik hielp haar naar een nabijgelegen leunstoel. Ik zette me vastberaden in om de zaak op te helderen. Ik kon niet langer doorgaan met de klucht, het zou niet eerlijk tegenover haar zijn; hoe leuk ik haar ook vond, en ik had de hele zaak ver genoeg gedreven, ook al was ik in zekere zin meegesleurd door Juliets verve. Maar er was geen rechtvaardiging meer.

Ik zei tegen mezelf: "Ik moet je iets vertellen, dit was echt raar en ik weet niet waar ik moet beginnen..." Ze begon me te kussen, niet langer teder, maar hartstochtelijk. Ze stond niet toe dat ik verder praatte. Ik duwde haar van me af en besloot door te gaan. Ze wierp zich met kracht bovenop me, waarbij ze onbedoeld haar gezonde knie net onder mijn navel doorboorde. Het deed behoorlijk pijn en ze stopte haar tieten in mijn mond door mijn schouder vast te pakkenterwijl hij mijn gulp losknoopte. 

En hoewel hij het heel handig deed, lukte het hem niet om mijn rits los te maken vanwege de positie waarin hij zich bevond, terwijl hij ook nog eens in mijn oor beet. Ik gaf me gewonnen, Ik begon haar tieten gulzig te likkenHij verwijderde zich snel van me en ging in een andere houding zitten, en begon me los te ritsen en mijn broek uit te trekken. Hij deed het vol overgave, alsof hij mijn kleren niet wilde verpesten. Ik gaf me helemaal over, ze verwijderde mijn jasje, knoopte mijn overhemd los en ik hielp haar het uit te trekken.

Ontdek de beste Escorts VIP in Argentinië XP!