Madame de Pompadour, η πνευματική σεξουαλική σύντροφος του Λουδοβίκου XV

Η Μαντάμ ντε Πομπαντούρ ήταν μια γυναίκα που ξεχείλιζε από ομορφιά και κομψότητα. Μια κυρία της μεγαλοαστικής τάξης της υψηλής οικονομίας μπήκε για πρώτη φορά στις Βερσαλλίες με τον μεγαλοπρεπή στόχο να κερδίσει την καρδιά του βασιλιά. Κατάφερε, όπως επιθυμούσε, να γίνει η σεξουαλική και πνευματική σύντροφος του Λουδοβίκου XV.

Η Ιωάννα-Αντουανέτα Πουασόν, με την τεράστια πολιτική της βούληση, ήρθε σε σύγκρουση με τη γαλλική υψηλή αριστοκρατία, χωρίς ωστόσο να εγκαταλείψει το τιμητικό της έργο ως ερωτική σύντροφος του βασιλιά μέχρι τις τελευταίες της ημέρες.

Η παιδική του ηλικία

Η μητέρα της ήταν η Louise Madeleine De La Motte και ο πατέρας της ο Lenormant de Tourenhem, γεννήθηκε στο Παρίσι στις 29 Δεκεμβρίου 1721. 

Ο πατέρας της αναγκάστηκε να διαφύγει στη Γερμανία, κατηγορούμενος για απάτες. Όμως, παρά τη ροή των σκανδάλων, η Reinette έλαβε μια καλή και εξαιρετική ανατροφή. 

Από νοικοκυρά σε βασιλική συνοδεία

Αναγκάστηκε από τον πατέρα της να παντρευτεί τον ξάδελφό της στις αρχές της δεκαετίας του 20, απέκτησε έναν γιο μέσα σε ένα χρόνο και μια κόρη λίγα χρόνια αργότερα. Ο σύζυγός της Charles-Guillaume Lenormand d'Étiolles ήταν τρελά ερωτευμένος με τη σύζυγό του και βαθιά γοητευμένος από την εκθαμβωτική ομορφιά της. 

Η μελλοντική ερωτική σύντροφος του σημαντικότερου βασιλιά, για περίεργους λόγους, στην ιστορία της Δύσης, άρχισε να συναναστρέφεται με την υψηλή αστική κοινωνία του Παρισιού. Άρχισε να συχνάζει στα υψηλά σαλόνια της κοινωνίας της εποχής της. Η όμορφη κυρία ήρθε σε επαφή με μερικές από τις πιο διάσημες ιστορικές προσωπικότητες, όπως οι απίστευτοι φιλόσοφοι της εποχής της, δηλαδή ο Γάλλος Βολταίρος, ή ο βαρόνος ντε Μοντεσκιέ.

Ωστόσο, η απλή αστική ζωή φάνηκε να κουράζει τη Μαντάμ ντε Πομπαντούρ και έτσι το 1745 τα σχέδιά της άλλαξαν. Στην αισθησιακή της αποπλάνηση σκέφτηκε την τρελή ιδέα να κερδίσει την καρδιά κανενός άλλου από τον βασιλιά της Γαλλίας. Η αλήθεια είναι ότι αποτελεί μυστήριο πώς κατάφερε αυτή η κυρία να ανέλθει και να μπει στο παλάτι των Βερσαλλιών.

Χωρίς αριστοκρατικό αίμα, κατάφερε να διεισδύσει σε αυτόν τον βασιλικό κόσμο, και παρόλο που είναι άγνωστο το γιατί, υποψιαζόμαστε έντονα ότι η ομορφιά της είχε κάποια σχέση με αυτό.  

Η Ιωάννα-Αντουανέτα έθεσε σε εφαρμογή το τρελό της σχέδιο: θα συναντούσε τον βασιλιά στις επανειλημμένες κυνηγετικές του εξορμήσεις στο δάσος Sénart.

Ο Λουδοβίκος XV άρχισε να ενδιαφέρεται για αυτή τη μυστηριώδη κυρία και την ίδια χρονιά κανόνισε μια ιδιωτική συνάντηση με την Madame d'Étiolles. 

Δυστυχώς, ο σύζυγος της κυρίας που είχε πληγωθεί από την καρδιά του έπρεπε να χωρίσει νομικά από τη σύζυγό του. Η κυρία που του ράγισε την καρδιά συνόδευε τώρα τον βασιλιά, ο οποίος της έδωσε τον ευγενή τίτλο της Μαντάμ ντε Πομπαντούρ.

PoissonnadesΒασιλικός συνοδός, Royal

Ήταν τότε, στις 14 Σεπτεμβρίου 1745, που η Μαντάμ ντε Πομπαντούρ παρουσιάστηκε δημόσια στο παλάτι των Βερσαλλιών.

Ήταν η πρώτη φορά στη Γαλλία που μια κυρία αστικής καταγωγής κατάφερε, ενάντια σε όλες τις πιθανότητες, να καταλάβει τη μεγαλειώδη θέση της ευνοούμενης του βασιλικού οίκου. Όπως μπορεί να φανταστεί ο αναγνώστης, η αυλή και η αριστοκρατία γενικότερα όχι μόνο γύρισαν την πλάτη στην όμορφη κυρία, αλλά στράφηκαν και εναντίον της.

Τα παιδιά του Λουδοβίκου XV δεν μιλούσαν στη νέα του ερωμένη. Οι πιο κοντινοί στον βασιλιά προσπάθησαν να πείσουν τον μονάρχη τους για το λάθος της σχέσης του με μια κυρία βουργουνδικής καταγωγής. 

Μια πλειάδα σάτιρες έγιναν εναντίον του και ήταν γνωστές ως poissonnadesσε σχέση με το επώνυμό του, Poisson. Είναι παρόμοιο με την αγγλική λέξη "poison", που σημαίνει δηλητήριο.

Αλλά τι την ένοιαζαν τη Ρεϊνέτ οι κατηγορίες και οι επικρίσεις! Με την εύνοια του βασιλιά, οι χλευασμοί δεν την επηρέαζαν καθόλου. Συνέχισε να επηρεάζει αποφασιστικά τον σύζυγό της, καθώς έγινε όχι μόνο ερωμένη του, αλλά και μία από τους βασιλικούς συμβούλους του. Με αυτόν τον τρόπο ανέπτυξε τη στρατηγική της και άρχισε να ξεφορτώνεται όσους της εναντιώνονταν και ανέκοπταν τη λαμπρή της πορεία.

Pompadourδιανοούμενη κυρία

Προωθώντας την εγκυκλοπαίδεια του Ντιντερό, άρχισε να υποστηρίζει διάφορα καλλιτεχνικά έργα, ξεχωρίζοντας ως μια κυρία που δεν ήταν μόνο ιδιαίτερα αισθησιακή, αλλά και βαθιά καλλιεργημένη. Βοήθησε στην παραγωγή πινάκων του Boucher και μνημείων όπως η Place de la Concorde στο Παρίσι, και η Ιωάννα-Αντουανέτα ήταν μια από τις κορυφαίες προστάτιδες της εποχής.

Για τη σαφήνεια του αναγνώστη, η πατρωνία είναι το επάγγελμα της χορηγίας και της χρηματοδότησης διαφόρων ταλέντων. Στην προκειμένη περίπτωση, η κυρία επί των τιμών του βασιλιά, η οποία ήταν ήδη πολύ περισσότερο από αυτό, βοήθησε την καλλιτεχνική λάμψη της Γαλλίας του 18ου αιώνα.

Η Μαρκησία μετέφερε το εργοστάσιο πορσελάνης Meissen στη Sèvres και το έκανε σημείο αναφοράς για τα διακοσμητικά και πολυτελή είδη στην Ευρώπη. Εκεί δημιουργήθηκε το χρώμα που είναι γνωστό ως Pompadour Rose προς τιμήν της βασιλικής προστάτιδας. 

Στο θαυμάσιο Champ du Dieu Mars στο Παρίσι, ο Jeanne-Antoine ανέθεσε την κατασκευή ενός ιδρύματος ειδικά αφιερωμένου στην εκπαίδευση των νεαρών στρατιωτών, το οποίο θα γινόταν η Ecole Militaire στο κτίριο David. 

Από εραστής σε συνεργάτη

Για πέντε χρόνια η Μαντάμ ντε Πομπαντούρ διατηρούσε στενές σχέσεις με τον Λουδοβίκο XV σε ρόλο σεξουαλικής συντρόφου. Έτσι, ξεκινώντας από το ευγενές έργο της, θα καταλήξει να περάσει μαζί του όχι λιγότερα από 20 χρόνια- ως έμπιστος, φίλος και πρεσβευτής της τέχνης, καθώς και ως επιχειρηματίας διαφόρων έργων. 

Ο Επταετής Πόλεμος και το τέλος της Μαρκησίας

Κατά τη διάρκεια της παραμονής της στο πλευρό του βασιλιά, η Μαντάμ ντε Πομπαντούρ παρέμεινε πολιτική σύμβουλος. Το 1756 ξεκίνησε ο Επταετής Πόλεμος, με τη Γαλλία να συντάσσεται με την Αυστρία και τη Ρωσία εναντίον της Πρωσίας και της Αγγλίας. Ήταν σαφώς αντίθετη με τον Πρώσο βασιλιά Φρειδερίκο Β΄, η Μαντάμ ντε Πομπαντούρ μεσολάβησε στον κόμη του Κάουνιτς, ο οποίος ήταν καγκελάριος και υπουργός Εξωτερικών του διάσημου Μαρία Τερέζα της Αυστρίας. Αναζητώντας να συμμαχήσει με την Αυστρία. Ωστόσο, η παρισινή αριστοκρατία, που ήταν αντίθετη με τους Αυστριακούς, δεν θα συγχωρούσε ποτέ την πολιτική κίνηση της Ζαν-Αντουανέτας. 

Ο ρόλος της στις διαπραγματεύσεις με την Αυστρία χρησιμοποιήθηκε από τους ευγενείς για να συνεχίσουν την εκστρατεία τους κατά της συντρόφου του βασιλιά. Ωστόσο, συνέχισε πάντοτε να ορθώνει το ανάστημά της και να συμμετέχει στα θέματα που την ενδιέφεραν, μέχρι την τελευταία της ώρα.

Πηγή:

womeninhistory